Μη μου λέτε διαρκώς «να απολαμβάνεις κάθε στιγμή»

Τίποτα δεν με βγάζει από τα ρούχα μου, όσο η φράση «να απολαμβάνετε κάθε στιγμή».

Το «να απολαμβάνεις κάθε στιγμή» είναι ένας διαφορετικός τρόπος πίεσης γιατί για την ακρίβεια υπάρχουν πάρα πολλές στιγμές που δεν τις απολαμβάνω καθόλου, που νιώθω εκνευρισμένη και κουρασμένη.

Το να είσαι γονιός είναι δύσκολο, απαιτεί σκληρή δουλειά και δεν είναι κακό να παραπονιόμαστε κάθε φορά που ζοριζόμαστε. Αυτό δεν μας κάνει κακές μάνες ούτε σημαίνει ότι αγαπάμε τα παιδιά μας λιγότερο. Αυτή η φυσιολογική αντίδραση είναι ανθρώπινη, μιας και κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε.

Για να επανέλθω λοιπόν, ομολογώ ότι δεν απόλαυσα κάθε στιγμή όταν οι θηλές μου ήταν πληγωμένες και «άνοιγαν» μετά τον θηλασμό. Δεν απόλαυσα καθόλου τις αυπνίες μου, το άγχος μου και τις στιγμές εκείνες που ήμουν πασαλειμένη με γάλατα και άλουστη. Όταν κοιτάζω τις φωτογραφίες του παρελθόντος αναπολώ τις στιγμές που το παιδί μου ήταν μωρό γιατί η αλήθεια είναι ότι ο καιρός πέρασε σαν αστραπή, αλλά δεν νοσταλγώ όλες τις στιγμές. Για την ακρίβεια χαίρομαι που μερικές από αυτές τέλειωσαν.

Γι’ αυτό αν μια νέα μητέρα μου ζητούσε συβουλές για τη μητρότητα, δεν θα της έλεγα «να απολαύσεις κάθε στιγμή».

• Θα της έλεγα να πάρει ανάσα και όλα θα πάνε καλά.
• Θα της έλεγα ότι είναι πολύ φυσιολογικό να μην αντέχει πολλές φορές και να θέλει να κλάψει γιατί η μητρότητα είναι μια μόνιμη κατάσταση όπου είσαι κάποιος που δεν είχες μάθει να είσαι, τουλάχιστον στην αρχή.
• Θα της έλεγα να προσπαθήσει να μην χάσει τον εαυτό της και πως δεν γίνεται να απολαμβάνεις το κάθε λεπτό και ούτε είσαι υποχρεωμένη να νιώθεις έτσι κάθε λεπτό.
• Θα της έλεγα να μοιράζεται αυτά που νιώθει με τους ανθρώπους που αγαπά και την αγαπούν και με όσους ξέρει ότι την καταλαβαίνουν. Και αν το παρατηρήσει θα δει πως εκεί έξω υπάρχουν πολλές μητέρες που νιώθουν σαν αυτήν.

Έχω περάσει την περίοδο που τα παιδιά μου ήταν 5 ετών. Τώρα είναι πολύ μεγαλύτερα αλλά και πάλι δεν απολαμβάνω πάντα την κάθε στιγμή. Πολλές φορές δίνω μάχη για να είμαι παρούσα, όχι με το σώμα μου, αλλά με την ψυχή μου και το μυαλό μου. Ποτέ δεν είναι «διασκεδαστικό» όταν τα παιδιά μαλώνουν, φωνάζουν, απαιτούν και δεν ακούν.

Φυσικά και είναι πολλές, ίσως και περισσότερες οι φορές που τα σκέφτομαι μωρά και στις αισιόδοξες στιγμές μου θα ήθελα να γυρίσω τον χρόνο πίσω. Αλλά για λίγο. Γιατί κάθε νέα διαδρομή αξίζει. Με τα καλά της και τα στραβά της. Αρκεί να τα ξεχωρίζουμε και να έχουμε το δικαίωμα να τα αναφέρουμε. Να έχουμε το δικαίωμα να πούμε ότι δεν είναι πάντα τα πάντα ρόδινα, όχι μόνο στη μητρότητα, αλλά σε όλους τους τομείς της ζωής. Κι αυτό είναι που κάνει τις πιο όμορφες στιγμές πολύτιμες.

ΠΗΓΗ themamagers